Beginnende Producer spreekt {1}

Een van mijn voornemens voor 2014 is het schrijven van een maandelijkse column waarin ik, als beginnende producer, mijn ervaringen, lessen en soms frustraties op het pad der filmproductie met jullie kan delen. Maar ik begin nu alvast met een pilot.  

Vorige week was het net zo druk als de voorgaande weken. Op zich niet zo bijzonder, maar het verschil was dat ik in zo'n kleine week met zeven korte dagen en supersnelle uren niet alleen maar heb gewerkt, maar ook een paar bijzondere momenten heb meegemaakt. 

Het binnenhalen van het derde fonds voor de productie van Dance Iranian Style mag het mooiste moment genoemd worden. Na anderhalf jaar hard werken, hebben we nu genoeg budget, nog steeds zeer low budget, om aan de opnames van de film te beginnen. Toen ik de verlossende mail binnenkreeg heb ik huilend gedanst. Een onvergetelijk moment! 

Maar dat is niet alles. Na een kleinschalige zoektocht naar een productieassistent, meldden zich 16 kandidaten aan. Allemaal met keurige CV’s en mooie motivatiebrieven. Vijf gelukkigen hebben de finale bereikt. Afgelopen week heb ik sollicitatiegesprekken gevoerd met deze vijf kandidaten voor een stageplek bij 1001 Production House. Alle finalisten volgen een film- media- of audiovisuele opleiding en willen graag later filmproductie gaan doen. 

Ik ga niet te lang uitweiden over gevallen waarin het CV en de motivatiebrief mijlen ver van de waarheid lagen, maar ik moet toch vertellen over het meest interessante geval. Op het eerste gezicht leek hij een leuke spontane en enthousiaste jongen. Hij vertelde wie hij is en wat hij heeft gedaan. Tot zover ging het goed. Hij ging verder en wij waren een en al oor. Hij wist niet waarom hij bij ons een stage wilde lopen, was vergeten hoe hij ons had gevonden en wist niet zeker of productie iets voor hem was. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar nee hoor, hij was doodserieus. Hij worstelde tussen regie en productie omdat hij niet wist wat meer geld zou opleveren. Ik zei dat als hij geld wil verdienen, hij misschien beide richtingen moest vergeten en geluidsman moet worden, want geluidsmensen hebben het hele jaar door werk en meestal ook goed betaald. Geluid komt misschien niet gelijk als eerste op de lijst van filmmakers, maar het is een zeer belangrijk onderdeel van een film. Ik zeg altijd dat de kijkers het niet meteen zullen zien als de camera of edit minder goed is, maar slecht geluid merken ze snel op. Na dit advies viel er een stilte. Onze sollicitant zat even diep in gedachten en zei uiteindelijk dat het misschien geen gek idee is om geluidsman te worden. 

Ik wilde het gesprek afronden, omdat ik dacht dat deze jonge man eindelijk zijn levensdoel had gevonden en hij ons verder niet kon helpen. Maar hij zei dat hij toch graag bij ons stage wil lopen om meer te leren over filmproductie. Hij voegde eraan toe dat hij erg goed was in het promoten van een product en er alles voor over had. Daar zag ik meteen een uitdaging in. Ik vroeg of hij ons filmproject Dance Iranian Style kende. Hij knikte aarzelend ja.  Weet je waar het over gaat?, vroeg ik. Het gaat over een meisje dat gevlucht is toch? Ja knikte ik deze keer. Stel je voor, zei ik. De film is klaar. Wat zou jij doen om deze film te promoten? Hij moest heel even diep nadenken en nam lekker de tijd. Opeens zag ik zijn ogen schitteren: ik zou als eerste contact opnemen met Arabische festivals of organisaties die iets doen met Arabische mensen. Waarom Arabisch? vroeg ik en ik bleef neutraal kijken. Nou, het gaat toch over een meisje dat gevlucht is uit Iran, dus dat zou deze Arabische festivals en organisaties zeker interesseren, zei hij. Ik voelde een golf van verbazing in me opkomen, maar ik hield me in en zei rustig; Het filmproject 'Dance Iranian Style' gebruikt het woord Iran in zijn titel, omdat de hoofdpersoon afkomstig uit Iran is, maar het verhaal gaat over een afgewezen vluchteling die in Nederland als illegaal zich moet redden. Dus deze film gaat over een maatschappelijk probleem in Nederland. Maar afgezien daarvan ben ik nog steeds benieuwd waarom je voor deze film perse Arabische festivals en organisaties wil benaderen. En toen viel de bom: nou, gezien het feit dat Iran een Arabisch land is, moet deze film interessant zijn voor Arabische festivals. 

Iran is geen Arabisch land, zei ik. Ik dacht van wel, want in Iran schrijven ze ook in het Arabisch, zei hij en keek naar mijn medewerker voor een bevestiging. Mijn medewerker is een Nederlander.  Nee, zei ik. En toen begon ik aan een geschiedenisles die ik door herhaling & ervaring kort en bondig kan vertellen. En omdat mijn lezers dit misschien ook nog wel eens aan iemand moeten uitleggen, schrijf ik ‘m hier ook op: ‘Iran is een islamitisch land, maar geen Arabisch land. Door de Arabische overheersing van Perzië in de zevende eeuw werd het gebruik van de Perzische taal in godsdienst, bestuur en wetenschap vervangen door het Arabisch. Als gevolg hiervan is het Perzische schrift (Pahlavi) in onbruik geraakt, maar de taal is behouden gebleven. De Iraniërs bleven Perzisch spreken en in de loop van de tijd werd het Perzisch in het Arabische schrift geschreven. Zo heeft de Perzische taal de arabisering overleefd en ontstond in de negende en tiende eeuw het Nieuwperzisch, dat nog steeds de officiële taal in Iran is.’Na deze geschiedenisles en de goede beroepstip over geluidsman, heb ik afscheid genomen van onze jonge sollicitant. Hij heeft geen stageplek gekregen bij 1001 Production House, maar is wijzer naar huis gegaan.  Wie weet kom ik hem in de toekomst tegen als een goedverdiende geluidsman. 

Ik wens jullie een voorspoedig 2014 en tot de volgende column.
Nafiss Nia

---